คัมภีร์โหรหลวง มหาทักษาพิสดาร (ปกแข็ง)
หนังสือเล่มนี้ว่าด้วยวิชาพยากรณ์เกี่ยวกับมหาทักษา อันเป็นอุปกรณ์สำคัญสำหรับผู้ที่ศึกษามหาทักษาพยากรณ์ จะต้องรู้และเข้าใจด้วยว่า คัมภีร์มหาทักษาฉบับดั้งเดิม
สืบเนื่องมาจากวิชาโหราศาสตร์ภารตะและมีการสืบทอดมาถึงพม่า มอญ ไทย วิธีคำนวณมหาทักษาแบบดั้งเดิมจะต้องอาศัยวิชาโหราศาสตร์เป็นบรรทัดฐานเกี่ยวกับการผูกดวงชะตา โดยการถือเอาหลักเวลาสูติกาลเป็นสำคัญ ว่าเวลาตกฟากดาวจันทร์ในขณะนั้นโคจรเข้าราศีใด มีองศาลิปดาเท่าใด เกาะฤกษ์ที่เท่าใด เมื่อทราบว่าดาวจันทร์เกาะฤกษ์ที่เท่าใดแล้ว ก็จะทราบทันทีว่า ในฤกษ์นั้นมีเทวดาพระเคราะห์ใดเป็นเจ้าทักษาที่เข้าครองอยู่ จากนั้นก็หาเวลาเทวดาพระเคราะห์เจ้าทักษา ที่ดาวจันทร์สถิตในราศีเกาะฤกษ์นั้น
เป็นเวลาอดีตเท่าใดและจะเหลือเป็นเวลาอนาคตเท่าใด ก็จะรู้ได้ทันทีว่าเทวดาพระเคราะห์เจ้าทักษาเสวยอายุ หรือเทวดาพระเคราะห์เจ้าทักษาแทรกอยู่ จะมีเวลาอีกเท่าใดทั้งนี้จะต้องคำนวณหาดาวจันทร์โคจรเข้าเกาะในนวางค์บาทฤกษ์ให้ตรงกับเวลาตกฟากเสียก่อน จึงจะถูกต้องแน่นอนตามเวลาที่เจ้าทักษาเข้าครอง จะถือเอาดาวจันทร์โคจรในวันที่คนเกิดตามปฏิทินโหรนั้นไม่ได้ เพราะการคำนวณดาวจันทร์โคจรในปฏิทินโหร ได้บอกราศี องศา ลิปดาฤกษ์ นาทีฤกษ์ จันทร์ย้ายราศี และดาวจันทร์โคจรผ่านฤกษ์เวลา 24.00 น.ของวันนั้น
ฉะนั้นมหาทักษาแบบดั้งเดิมนี้จะคำนวณและพยากรณ์ได้เฉพาะผู้มีความรู้ในวิชาโหราศาสตร์ภาคคำนวณและภาคพยากรณ์เท่านั้น
คัมภีร์มหาทักษาฉบับเดิม จึงเป็นมูลเหตุที่จะต้องหาทางลัดดัดแปลงเพื่อให้ง่ายขึ้น โดยไม่ต้องใช้ผูกดวงชะตาคำนวณหาสมผุสดาวจันทร์ตกฟากที่แท้จริง ตามหลักวิชาโหราศาสตร์ เพราะเป็นเรื่องยากมาก จึงใช้วิธียึดหลักเอาวันเกิดเป็นสำคัญ คือคนเกิดวันใดก็ตาม พอเริ่มคลอดออกมา เทวดาพระเคราะห์องค์นั้นก็เข้ามาเสวยอายุทันที เสวยอายุตามกำลังของตน เรียงตามลำดับหมุนเวียนเปลี่ยนไป เรียงตามเทวดาอัฏฐเคราะห์ทั้ง 8 องค์ และเทวดาพระเคราะห์ที่เข้ามาแทรกก็เช่นเดียวกัน หมุนเวียนสลับกันไปจนสิ้นอายุขัย ด้วยเหตุนี้เองจึงเกิดมีอีกคัมภีร์หนึ่งของไทย เรียกว่า มหาทักษาพยากรณ์ ที่่มีผู้นิยมใช้กันอยู่ทุกวันนี้
(4.96)
(4.48)